[PDF] STOA FELSEFESİNDE PHANTASIANIN EPİSTEMOLOJİK ROLÜ


Esad Yanyavî (ölm. 1736), Aristo üzerine çalışanlardan biri olmuştu.
Aristo, Türkiye’de yaşamıştı.


Shopier: İstediğiniz Yerden Sipariş Alıp Satış Yapın

Halkın bu arzusunun farkına varmış olan entelektüeller, daha çoktanberi, çok sayıda, hükümdar ve vezirlere hitabeden Siyasetname’1er kaleme almaktan geri kalmamışlardı, tıpkı Aristo’nun Ethics’inde yaptığı gibi. Stageiralı’ya göre Devlet, toplumun en yüce siyasî şeklidir; bu düstur, Osmanlı idarecisinin olduğu gibi günümüzün nice entelektüelinin de zihninde değişmeden kalmıştır. Osman Bey, herhalde bu fikri tevarüs etmişti: O, babası Ertuğrul Bey gibi, uzun zaman sanılmış olduğu gibi Bizans İmparatorluğu sınırlarında dolaşan basit bir göçebe kabile reisi olmanın uzağında, son Konya Sultanı hesabına hareket eden bir generaldi. Bu sonuncusu ile Farsça ve Türkçe, hayli ağdalı bir üslûbda muhaberatı, daha o zaman bir Divan’a, Selçuklu usulü iyice yerleşmiş bir bürokrasiye sahip bulunduğunu gösteriyor. Moğolların götürmüş olduğu hükümdarının esareti haberi alınır alınmaz taydaşları tarafından seçilmişti.

“Bunlar yalnızca Zenon’un payına sofistiklerdir, ustaca aldatmacalardır bir çizginin noktalardan ve zamanın kesikli yapılardan oluştuğunu sanarak yanılmaktadır,” demek onun bilmecelerin çözümünün çizgi ve zamanın kesikli değil ama sürekli olduklarının gösterilmesiyle çözülecek şeyler olmadığıdır. Zenon bunların kesikli olduklarını savunmakla ilgilenmiyordu. Tersine, ilgisi bunların kesikli olduklarını düşünmekten çıkacak saçma sonuçları göstermekti. Parmenides’in bir öğrencisi olarak, devimin bir yanılsama olduğuna ve olanaksızlığına inanıyordu ama yukarıdaki uslamlamalardaki amacı çoğulcu ön sav üzerine bile devimin eşit ölçüde olanaksız olduğunu ve olanağının kabul edilmesinin çelişkili ve saçma vargılara götürdüğünü izah etmektir. Ortaya attığı bu savlarda Zenon’un konumu aslında şöyledir, “Olgusal olan yani gerçek olan dolu bir şeydir, tam bir sürekliliktir bu yüzden devinimi olanaksızdır. Bu fikrin karşıtını savunanlar devinimi ileri sürer ve çoğulcu bir ön sava başvurarak bu kez onu açıklamaya çalışırlar. Zenon ise mevzu bahis ön savın devinimini açıklamak için hiçbir şey yapmadığını ama ancak saçmalıklara vardığını gösterir” Zenon böylece karşıtlarının ön savını saçmalığa indirger ve diyalektiğinin gerçek sonucu Parmenides Monizmini (ki bence de üstesinden gelinemez karşı çıkışlara açıktır) çok ve sürekli nicelik kavramını kabul etmenin zorunluğunu gösterir.

Durum nedir lütfen bilgilendirin · derty28 ..

Bunların her ikisi de felsefede bahis konusu edilebilir

Siz benim hocamın mantığına mantıksız derseniz..